سروش لشگری (متولد ۱۷ اردیبهشت ۱۳۶۴) با نام هنری هیچ‌کس از نخستین خوانندگان رپ فارسی و از پیشگامان «رپ خیابانی» در ایران است.از او به عنوان پدر رپ فارسی یاد شده است.
زندگی‌نامه
سروش لشگری در ۱۷ اردیبهشت ۱۳۶۴ در تهران زاده‌شد. به گزارش عصر ایران، لشگری تا ۲ سالگی در آلمان بزرگ‌شده‌است و یکی از فرزندان پسر یک خانواده ۵ نفری است.پدر او اصالتاً اهل قزوین است و با حسین لشگری (خلبان مشهور نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران که سال‌ها در عراق اسیر بود) نسبت خانوادگی دارد. او ساکن محله ونک تهران و دانشجوی رشته الکتروتکنیک در دانشگاه بوده، اما درس خود را نیمه‌کاره رها کرده‌است.
سبک کار و محتوای ترانه‌ها
هیچ‌کس صدای کلفت زنگ‌دار و خش‌دار خاصی دارد و متن ترانه‌هایش را خودش می‌آفریند. ترانه‌های او آکنده از اصطلاحات و تکیه‌کلام است، و استفاده از ادبیات خیابانی و کوچه‌بازاری، موسیقی او را برای عامه قابل‌فهم و جذاب کرده‌است.
به نوشته پرویز جاهد، «آهنگ‌های رپ هیچ‌کس، درونمایه اجتماعی قوی‌ای دارد و بیانگر تنش‌ها و تضادهای اجتماعی جامعه امروز ایران است. سرخوردگی‌ها، سرکوب‌ها، عقده‌های طبقاتی و روانی و سرکشی‌ها و عصیان‌های جمعی در شعر ترانه‌های هیچ‌کس به چشم می‌خورد... بسیاری، موسیقی هیچ‌کس را صدای اعتراض نسل جوان ایرانی و بیانگر روح ناآرام، بی‌قرار و سرکش آنان می‌دانند.»
امیر عزیزمحمدی، روزنامه‌نگار و استاد دانشگاه معتقد است که هیچکس فراتر از یک خواننده رپ، و تجلی مدرن شاعران کلاسیک زبان فارسی است؛ چرا که این قرارگیری شعر کلاسیک فارسی در وزن‌ها بوده که آن را در طی سده‌ها حفظ کرده‌است (و هیچ‌کس نیز همین کار را می‌کند).
برخلاف اغلب خوانندگان رپ فارسی، ترانه‌های هیچ‌کس مؤدبانه است و او در ترانه‌هایش از فحاشی و کلام‌های رکیک یا ستایش از فرهنگ اسلحه و مواد مخدر دوری می‌کند. هیچ‌کس در ترانه‌هایش خط‌قرمزهایی را برای خود تعیین کرده چون «آهنگ‌هایش را خانواده‌ها گوش می‌کنند و نمی‌خواهد روی جوانان اثر منفی بگذارد». هیچ‌کس در ترانه‌های خود، از خدا و وطن‌پرستی صحبت به میان می‌آورد. او می‌خواهد در اثرهایش پیام داشته باشد و دلیل آن را این طور بیان می‌کند:
وقتی می‌بینی که یه قدرتی داری و می‌تونی تاثیر بگذاری، چرا از آن به صورت مثبت استفاده نکنی؟
خدمت به جامعه یکی از مضامینی است که هیچ‌کس به دنبال آن است:
کلاً آدم باید همیشه در حال خدمت به بشر و وطنش باشد. می‌دانی چه می‌گویم؟ یعنی حتماً قضیه سرباز بودن این نیست که بروی بجنگی. موضوع خدمت کردن است. حالا هر کسی در هر سنی به نوبهٔ خودش می‌تواند خدمتگزار مردم باشد... راستش چندسالی است که این طرز تفکر را پیدا کرده‌ام. چون وقتی من شروع کردم بچه بودم و چیزی حالیم نبود! اوایل همین طوری سر کل‌کل و این داستان‌ها رو آوردم به رپ. ولی کمی که گذشت، بالاخره آدم وقتی سن‌اش می‌رود بالاتر، عقلش بیش‌تر کار می‌کند.
هیچکس در تک آهنگ اخیر خود که با نام بنگ پخش شد مردم را به دوری از اعتیاد به مواد مخدر فرا خوانده است.